Borlotti bonen

Heb jij die prachtig rood met wit gespikkelde peulen wel eens zien liggen op een Italiaanse markt, of bij de mediterrane winkel? Bij de grootgrutter kom je ze niet tegen. In Nederland heten ze kievitsboon. De peul kun je niet eten, maar de boon kan vers en gedroogd gegeten worden. Ik heb ze vandaag geoogst en geniet van een heerlijke stoofpot van prei, borlotti en buffel mozzarella. Wil jij ze ook?  Zelf kweken die borlotti bonen dus.

Borlotti bonen kweken

Ik maak van 4 bamboestokken van 2 meter lang een Borlotti piramide. Meestal midden in een perk omzoomd met bieten. Omdat de Borlotti tot 2 meter hoog worden heb je een hoge piramide nodig, Het is een sterke plant die je poot in juni, bij een temperatuur van 18 graden. Ik gebruik 6 zaden die er uit zien als kievitseitjes per stok. Je kunt de Borlotti ook langs gaas laten groeien. Als de standplaats maar zonnig is. Elke grondsoort is mogelijk, liefst op een lichte, matig voedzame en vocht vasthoudende grond. Voeg eventueel nog wat kalk toe. Vanaf het begin van de bloei de grond niet laten uitdrogen! Bij wisselteelt kunnen peulvruchten op het stuk grond geteeld worden waar eerder de aardappelen stonden. Ben je enthousiast geworden? Je kunt Borlotti bonen onder naam van kievitsboon biologisch aanschaffen via Bolster.

Vandaag oogstte ik mijn Borlotti bonen

Ik wilde vandaag verse Borlotti eten, daarom oogstte ik een mand met de fel rode peulen. Als je ze wilt bewaren om in de winter te eten zou ik ze laten hangen tot eind september of begin oktober. Dan de hele de planten uit de grond te trekken en in bosjes geknoopt, op te hangen onder een afdak. Ze kunnen dan goed nadrogen. Als de peulen na enkele weken voldoende droog zijn de bonen uit de peulen breken. Doe ze voor de zekerheid een nachtje in de diepvries, dan eet de bonenkever je oogst niet op. Daarna in een pot doen en bewaren.